‘Cliënten die bij ons binnen komen zitten vaak vol vragen. ‘Is dit het nou? Blijf ik nu voor de rest van m’n leven in de psychiatrie?’ Door dan mijn eigen ervaring te delen laat ik zien dat er echt licht aan het eind van de tunnel is.’

‘Ik werk als ervaringsvrijwilliger op diverse projecten van GGZ Rivierduinen in Leidschendam. In totaal vierenhalf uur per week. Dinsdagochtend doe ik de digitale huiskamer voor cliënten online, donderdag een creatieve herstelgroep in het buurtcentrum en op de vrijdagen geef ik het herstelcafé. Dit is een lotgenoten groep waarin we – met behulp van kaartjes uit de kletspot – met elkaar in gesprek gaan. Ik sta altijd met een collega op de groep en samen kijken we naar de problematiek en behoeftes van cliënten en wie van ons daar het beste bij aansluit. Zo wil de ene persoon graag zijn verhaal kwijt terwijl de ander gewoon een knuffel wil om zich weer even mens te voelen. De verhalen die cliënten met mij delen, maken mij een betere ervaringsvrijwilliger. Ik kan deze kennis weer doorgeven, als een soort ervaringsbemiddelaar.’

‘Nadat ik ’s ochtends thuis afscheid heb genomen van mijn hond, katten en sluierstaartvissen, begint voor mij de werkdag. Elke dag is weer anders en dat vind ik nou juist zo leuk. Het werk bij Rivierduinen biedt mij structuur. Ik heb daar behoefte aan, want naast ervaringsvrijwilliger ben ik ook cliënt bij Rivierduinen. Als dagbesteding sta ik vier middagen per week in een winkeltje van Movens, onderdeel van Rivierduinen. Daar help ik bezoekers aan een mooie outfit of verzorgingsartikelen voor een klein prijsje. Als extra service bied ik hier ook nog een luisterend oor. Ook al ben ik daar voor mezelf, ervaringsvrijwilliger ben je 24/7.’

‘Het voelt goed als ik iets voor cliënten heb kunnen betekenen. Zo was er eens een cliënt die serieus aan suïcide dacht. We hebben toen tweeënhalf uur met elkaar gebeld waarbij ik naar hem heb geluisterd. Vandaag de dag is hij gelukkig getrouwd, heeft hij kinderen en een goede baan. En pas kreeg ik een kaartje van een cliënt aan het einde van haar behandeling. Ze had hierop geschreven ‘Dankzij jou heb ik mijn periode hier als een stuk aangenamer ervaren.’

‘Mijn eerste contact met psychiatrie en Rivierduinen was in 2004. Dit kwam door een pestverleden en het feit dat ik psychosegevoelig ben. Destijds ben ik drie keer opgenomen, de laatste keer in 2007 toen mijn moeder was overleden. Na mijn behandeling wilde ik iets met mijn persoonlijke ervaring met de psychiatrie doen. In overleg met Rivierduinen mocht ik een aantal trainingen en cursussen doen. En inmiddels werk ik hier nu ruim vijftien jaar – met behoud van uitkering – als ervaringsvrijwilliger. Dit werk heeft mij een socialer en liever mens gemaakt. Ik heb veel meer respect gekregen voor mensen – in alle hoedanigheden – om me heen. Soms moet je zelf eerst wat meemaken om de andere kant van de medaille te leren kennen.’

Joyce Philips, ervaringsvrijwilligers bij Rivierduinen
Locatie Leidschendam