Het enige wat ik doe, is mezelf zijn. Ik hoor en zie de ander en stem af op zijn of haar behoeftes. Soms kan één woord er al voor zorgen dat een cliënt zich begrepen voelt. En soms zijn er helemaal geen woorden nodig. Dan is het gewoon een gevoel. Dat ik naast een cliënt ga zitten die heel verdrietig is en deze zijn gevoel kwijt kan zonder dat ik hem direct probeer te troosten. Mijn eigen ervaringen deel ik alleen als het een doel heeft, als deze een cliënt hoop kunnen geven. Ik zie mezelf meer als een hoopverlener dan een hulpverlener.

Als ervaringswerker binnen het wijkteam Zoetermeer-West van GGZ Rivierduinen ontmoet ik nieuwe cliënten tijdens de maatschappelijke intake. In dit gesprek kijk ik samen met de maatschappelijk werker of trajectbegeleider naar de mens achter de problematiek. We hebben het met de cliënt over dagbesteding, wonen en opleiding. Wat er fijn en goed is, maar ook wat hij anders zou willen. Daarnaast vertel ik vanuit mijn ervaringsdeskundigheid over het project ‘Werken aan Herstel’ in Zoetermeer waar een cliënt naar toe kan als hij dat wil. Het gaat hier om herstelgroepen waarin cliënten met elkaar praten over thema’s als hoop, steun en opkomen voor jezelf. Door dingen met elkaar te delen, zorgen herkenning en erkenning voor onderlinge verbinding en dat mensen van elkaar leren. Afwisselend faciliteer ik zelf ook verschillende herstelgroepen.

Cliënten kunnen altijd bij mij terecht. Voor een praatje, een stukje wandelen of gewoon samen een kopje koffiedrinken. Hierbij ligt het initiatief bij hen en sluit ik aan op hun behoefte. In alles wat ik doe, kijk ik nieuwsgierig en met bewondering naar iemands krachten en kwaliteiten en geef ik terug wat ik zie. Het doet mij goed als ik cliënten van ‘heel kwetsbaar’ naar een ‘krachtig persoon’ zie groeien.

Verhalen van cliënten die dicht bij m’n eigen ervaringen komen, kunnen mij raken. Ik ben ook een mens en dat mag ik best laten zien. Het moet alleen niet oncontroleerbaar zijn, dat ik drie pakken tissues nodig heb. Eén tissue is wel genoeg. Wat ik vaak terugkrijg is: ‘jij begrijpt mij’. Het doet mij heel goed als iemand heel somber is en er tijdens ons contact toch een lach op zijn of haar gezicht verschijnt. Dan is mijn dag niet alleen goed, maar beter dan daarvoor.

Het leven heeft mij altijd uitgedaagd. Door mijn ervaring met allerlei hulpverlening wist ik als jong meisje al dat ik dit werk wilde gaan doen. Rond m’n veertigste was het dan zover. Na succesvolle behandelingen voor mijn problemen ben ik de opleiding tot ervaringswerker gestart. In dit werk kan ik vanuit m’n hart en eigen ervaring mensen met psychiatrische problematiek ondersteunen.

In april 2020 ben ik bij Rivierduinen in dienst getreden waar ik het enorm naar m’n zin heb met hele fijne collega’s. Dat ik ’s ochtends al om 7.00 uur op kantoor zit terwijl de dienst pas om 8.30 uur begint zegt wel genoeg, lijkt mij.

Nancy Cronie, ervaringswerker.
Wijkteam Zoetermeer-West.