‘Zorgen is ’my middle name’. Al help ik cliënten niet direct, ik doe dat wel indirect door alle behandelaren – van psychiater tot activiteitenbegeleider – administratief te ondersteunen. Zodat deze zich kunnen focussen op waar zij goed in zijn, namelijk zorg bieden en mijn collega’s en ik ervoor zorgen dat we als organisatie aan alle registratie- en facturatieverplichtingen voldoen.’ 

‘Vijfentwintig jaar geleden ben ik toevallig de psychiatrie ingerold. Een overbuurvrouw werkte voor GGZ Rivierduinen en zij vertelde me: ze zoeken bij ons iemand voor de planningsafdeling, is dat niets voor jou? Dat leek me wel wat, dus ik heb gewoon een brief geschreven. Diezelfde week mocht ik komen praten. Op de vraag waarom ik goed zou kunnen plannen en roosteren antwoordde ik: ‘Ik heb drie jonge kinderen, dat zegt toch genoeg?’ 

Aan de afsprakenbalie daar heb ik heel veel geleerd. Bijvoorbeeld dat je aan de buitenkant niet kunt zien of iemand cliënt is; ik haalde cliënten en behandelaren namelijk gewoon door elkaar.

Als GGZ-instelling heeft Rivierduinen met meerdere bekostigingen te maken. We moeten aan allerlei voorwaarden van zorgverzekeraars, gemeenten en het zorgkantoor voldoen om te mogen factureren of subsidie te krijgen. In mijn huidige functie als Zorgadministratieconsulent leid ik behandelaren en collega’s van de zorgadministratie op in hoe je moet registreren en waarom. Daarnaast kijk ik waar processen nog beter en efficiënter kunnen. Deze functie waarin ik de verbinding ben tussen behandelaren en de zorgadministratie is mij op het lijf geschreven door mijn jarenlange kennis en ervaring met de wet- en regelgeving in de zorg. Ik zeg wel eens grappend tegen mijn collega’s: ‘Mijn grootste nachtmerrie is dat ik niet meer nodig ben omdat iedereen registreert wat ie moet registreren.’

Naast zorgadministratieconsulent ben ik ook manager van het team Zorgadministratie Verplichte GGZ. Dit team van acht medewerkers ondersteunt de psychiaters in het administratieve proces als een cliënt een crisismaatregel of zorgmachtiging krijgt in het kader van de wet verplichte ggz. In de praktijk betekent dit veel contact met de rechtbank aangezien de rechter toetst of alles terecht gebeurt. Alle correspondentie verloopt hier via het team. Bij een crisismaatregel gaat het om een acute situatie waarbij iemand een ‘ernstig nadeel voor zichzelf of voor mensen om hem heen’ vormt. Iemand wordt dan vaak opgenomen. In situaties waarin er geen acuut risico is maar een cliënt wel steeds ontspoort doordat hij niet meewerkt aan zijn behandeling, kan een psychiater een zorgmachtiging aanvragen. Bij mijn start als manager heb ik het team de – destijds – nieuwe wet verplichte ggz uitgelegd en geholpen het registratiesysteem op deze wetgeving in te richten. Omdat het team geen contact met cliënten heeft, heb ik hen pas meegenomen naar ons nieuwe spoedpunt op de Psychiatrische Eerste Hulp. Om te zien: voor deze cliënten doen we ons werk.

Een poosje geleden heb ik de opleiding ‘Mental Health First Aid’ gedaan. ‘Eerste Hulp bij psychiatrische aandoeningen’ waar je leert herkennen wanneer iemand niet lekker in z’n vel zit en wat je die persoon – je buurvrouw, partner of oom – dan kunt zeggen of vragen. Van mens tot mens. Ik wil er graag zijn voor de kwetsbaren in onze samenleving.’

Karin van der Heijden, zorgadministratieconsulent en manager Zorgadministratie.
Afdeling Zorgadministratie in Leiden.