Dylan Nieuwland (28 jaar) heeft zijn hele leven geworsteld met zijn gevoel. Dit uitte zich in diverse vormen, waaronder suïcidale gedachten. Dylan is hiervoor bij het specialistische team ‘Mentalization Based Treatment’ (MBT) van GGZ Rivierduinen succesvol behandeld. Dit team richt zich op cliënten met ernstige hechtingsproblemen, vaak in combinatie met psychoses, trauma’s of verslaving. Met zijn verhaal wil Dylan anderen die met dezelfde problematiek kampen perspectief bieden.

‘Ik voel me heel gelukkig. Ik heb een fijne relatie en ik maak tegenwoordig theater, iets wat ik altijd al wilde doen. Bij GGZ Rivierduinen heb ik geleerd dingen te relativeren. Een beetje begrip en liefde aan mezelf te geven en voor mezelf te zorgen. Erkenning geven aan wat ik heb meegemaakt en eigen patronen herkennen. Waar ik vroeger niet wist hoe ik met gevoelens om moest gaan, mogen deze er nu gewoon zijn. Zit ik eens wat minder in m’n vel, want je klote voelen hoort ook bij het leven, dan kan ik terugvallen op wat ik in therapie heb geleerd.   

Mijn jeugd was best pittig. Door emotionele verwaarlozing en pesterijen ging het mentaal niet goed met mij. Ik was onrustig op school, kon me slecht concentreren. Rond m’n 18^e raakte ik verslaafd aan blowen, een middel waarmee ik m’n gevoelens kon verbergen. Om hiervan af te komen ben ik twee weken in een afkickkliniek geweest. Ik zat daar tussen allemaal andere verslaafden – van ghb tot heroïne – en het idee dat ik net als velen van hen hier ieder jaar terug zou moeten komen bleek een goed afschrikmiddel.

In die tijd voelde het leven vaak zinloos. Dan vroeg ik mezelf af: ‘waarom zou ik hier moeten zijn, wat is mijn waarde?’ Had ik mijn vrienden niet gehad, dan was ik allang weggeweest. Ik heb een serieuze suïcidepoging gedaan en daarnaast meermaals plannen hiervoor gemaakt. Achteraf gezien was dit een schreeuw om aandacht, een roep om hulp.

Net voor corona ben ik op eigen initiatief naar de crisisdienst van GGZ Rivierduinen gegaan. Hier heb ik geleerd voor mezelf te zorgen en structuur in m’n leven aan te brengen. Back to basics. Tekenen, mindfulness, een stukje fietsen en later nam ik deel aan een structuurgroep voor jongeren. Ik woonde bij m’n moeder en ging dan overdag naar de poli voor behandeling. Nadat ik gediagnosticeerd was, ben ik overgestapt naar het specialistische MBT-team. Zelf geloof ik niet zo in diagnoses en iemand een etiket opplakken. Bij het MBT-team hebben ze hier oog voor: ze keken naar mij als de persoon Dylan, zonder mij in een hokje te plaatsen.

Bij het MBT zat ik in de jongvolwassenengroep. Daarnaast sprak ik met een individueel therapeut over dingen die ik liever niet binnen de groep wilde delen. Dat was heel prettig. Ik heb bij behandelaren gezien dat ze soms echt geraakt werden door onze verhalen.

De groepstherapie deed me goed. Het gaf me moed. Bijvoorbeeld als ik mijn verhaal vertelde en een cliënt – die al verder in zijn herstelproces zat – zei: ‘Zo ging het ook bij mij, het komt echt goed’. In het begin staarde ik tijdens de groepssessies vaak voor me uit. Ik zat dan met m’n hoofd in m’n eigen ‘traumaland’. Dat leverde soms pijnlijke situaties op. Wanneer iemand een heel heftig verhaal vertelde en ik de vraag kreeg wat ik daarvan vond terwijl ik helemaal niet had geluisterd. Van binnen borrelde er dan van alles bij mij. Ik voelde me stom en was boos op mezelf. De behandelaren leerden me begrip voor mezelf te hebben. Dat het voor mij op dat moment gewoon nog te moeilijk was om bij m’n gevoel te komen. De groep kon ook heel confronterend werken. Dan wilde ik het liefst weg. Maar ik zette door anders was het echt mis gegaan. 

Mijn vriendin heeft me in dit hele proces ontzettend geholpen. Nog nooit had ik van iemand het vertrouwen gehad dat ik zelf dingen kon doen in het leven, voor mezelf kon zorgen. Waar ik mij afhankelijk opstelde, liet zij mij zelf dingen uitzoeken en uitproberen.

Inmiddels ben ik uitbehandeld bij Rivierduinen. Al ben ik nog wel kwetsbaar, wat ik heel mooi vind. Want kwetsbaarheid gaat over gevoel, dat je gevoelig bent. En zo zie ik mijzelf nu ook.’