‘Het gaat me aan het hart als er op TikTok of andere social media iets voorbijkomt waarvan ik denk: dit is gefotoshopt of geeft een heel onrealistisch lichaamsbeeld. We kunnen dan bijna wachten op de volgende lichting cliënten met eetstoornissen.’

‘Bij Eetstoornissen Ursula behandelen we mensen die veel te weinig eten tot mensen die te veel eten en met eetbuien kampen. Als psychiater help ik hen om de regie over hun leven en het eten weer terug te pakken. Dat ze tegen hun eetstoornis opstaan. Om aan onderliggende oorzaken van de stoornis te kunnen werken, moeten cliënten – voor hun eigen gezondheid – eerst hun eetpatroon doorbreken. En dat is vaak heel moeilijk omdat zij met eten allerlei processen en emoties reguleren. Het raakt me als een cliënt een positieve beweging laat zien waar hij zelf ook energie en kracht uit haalt.’

Mijn moeder heeft pas een oud schriftje van me opgeduikeld van toen ik 7 jaar was met daarin de zin: ‘Ik wil later dokter worden, want ik wil mensen helpen.’ Dat zat er bij mij dus al vroeg in. Tijdens mijn coschappen maakte ik kennis met psychiatrie en wist ik het direct: dit heeft álles wat ik leuk vind aan dokter zijn plus nog een beetje extra. Het gaat ook over ethiek, zelfbeschikking en wilsbekwaamheid en dat vind ik superboeiend.’

Cliënten vertrouwen mij hun hele hebben en houwen toe en vertellen mij over wat ze meemaken, voelen en denken. Dat vind ik iets heel intiems. Een consult bij mij is heel anders dan bijvoorbeeld een bezoek aan een chirurg waar men met 10 minuten weer weg is.’

‘Soms loop ik tegen dilemma’s aan. Zo zijn er cliënten die maar één keer per week willen komen terwijl ik denk: ik zou je eigenlijk het liefst willen opnemen voor een intensieve behandeling. Ik wil dan niet te veel meebewegen, want daar gaat de ziekte niet van over. Je zegt toch ook niet tegen een orthopeed die wil opereren: doe mij maar fysiotherapie? Anderzijds heb ik respect voor het feit dat cliënten hun eigen keuzes maken.’

Tijdens mijn opleiding heb ik als vrijwilliger in Mexico gewerkt. Ik ontdekte dat overal ter wereld mensen dezelfde psychiatrische problemen hebben, alleen dan in een andere taal en in een andere cultuur. Ik heb daar geleerd om helemaal blanco te kijken naar waar iemand last van heeft en wat hem of haar beweegt. Zonder culturele aannames en vooroordelen. Dit probeer ik ook in mijn huidige werk toe te passen.’

Lisa Pijnenburg, psychiater.
Polikliniek Eetstoornissen Ursula in Leiden (TOPGGz).