Joyce en Guido Volman hebben dit jaar de cursus Wellness Recovery Action Plan (WRAP) bij GGZ Rivierduinen gevolgd. Hun zoon heeft een psychische kwetsbaarheid wat afgelopen jaren z’n uitwerking heeft gehad op het gezin. Als ouders is het dan een hele uitdaging om goed voor jezelf te blijven zorgen. De WRAP-training voor ervaringsgenoten biedt hier in acht bijeenkomsten handvatten voor. Na een aantal opnames bij Rivierduinen woont hun zoon inmiddels tijdelijk bij een gespecialiseerde organisatie waar hij de zorg krijgt die hij nodig heeft. In de weekenden komt hij naar huis.

Joyce: ‘Door alles wat er thuis rond onze zoon speelde, ging het vorig jaar heel slecht met mij. Met ondersteuning van Rivierduinen ben ik er gelukkig weer bovenop gekomen. Mijn psycholoog attendeerde mij op de WRAP-training. Samen met Guido ben ik die gaan doen. Vanaf de eerste avond waren we enthousiast. Wat de bijeenkomsten zo fijn maakte, was dat het gesprek eens over onszelf ging. Over wat wíj nodig hebben. Zelfonderhoud. Want wanneer jij je zelf niet goed voelt, kun je ook niet goed voor anderen zorgen.’

Guido: ‘We zaten in een leuke gemêleerde groep die heel veilig voelde. Met twee hele fijne trainsters. De herkenning en erkenning binnen de groep vond ik heel bijzonder. Allemaal zaten we in hetzelfde schuitje. Elke week kregen we opdrachten voor thuis mee die we daarna als groep bespraken. Voor mij ging er dan vaak een wereld voor me open als ik hoorde hoe de anderen dingen zouden aanpakken. Het allerbelangrijkste inzicht dat ik heb gekregen is dat het niet de grote dure, maar juist de kleine alledaagse dingen zijn die je hoop en een positief gevoel kunnen geven. Een wandelingetje met de honden, het horen van de vogels die fluiten, een kopje thee in de tuin of een goed gesprek met iemand.’

‘Iedere bijeenkomst startten we met vaste vragen als ‘wat geeft jou hoop’ of ‘wat geeft jou steun?’  Vragen die het zelfbewustzijn stimuleren en waar je in de dagelijkse sleur van werk en thuis eigenlijk nooit aan toekomt. We spraken over jezelf wegcijferen, van wie of wat ik steun krijg en wat mijn energievreters zijn. En ik heb geleerd dat ik een eigen waarschuwingssysteem heb dat signalen afgeeft als ik tegen mijn eigen grenzen aanloop en hoe je die signalen kunt herkennen.’

Joyce: ‘Ook maakten we allemaal ons eigen individuele actie- en crisisplan waarin ik heb geschreven welke stappen ik zelf kan zetten om me weer oké te voelen en niet in negatieve gedachten te blijven hangen. Vooral de wetenschap dat het in mijn la ligt en ik het kan doorbladeren als ik daar behoefte aan heb, biedt mij steun.’

‘Mijn valkuil was dat ik mij als moeder overal verantwoordelijk voor voelde en ik alle ballen in de lucht wilde houden. In de training hadden we het dan over de dingen die je jezelf onbewust oplegt. Mijn huis moet spik en span zijn en de kasten vol met boodschappen. Ik zie nu in dat ’s avonds een keer een boterham eten helemaal niet erg is. En loopt de dag eens wat anders dan gepland, dan is dat maar zo. Sinds de cursus ben ik beter in balans en kan ik makkelijker de boel de boel laten. Ik kies meer voor mezelf en durf vaker nee te zeggen. Mijn valkuil was ook dat ik alles voor onze zoon opzijzette om ervoor te zorgen dat hij zich beter ging voelen. Door de WRAP-training kwam ik erachter dat ik hem niet kan beter maken. Ik kan hem steunen en liefde geven maar moet hierin wel mijn grenzen bewaken en deze op tijd aangeven. Onze zoon heeft zijn eigen traject om zich weer beter te gaan voelen en ik kan hem dat niet opleggen.’

Guido: ‘Pas kreeg ik op m’n werk de vraag: ‘wat is het grootste cadeau dat je jezelf gegeven hebt? Mijn antwoord was ‘de WRAP-training’ en dat vind ik echt. Want alles wat ik daar geleerd hebben is van grote waarde voor de rest van mijn leven.’

Je leest hier meer informatie over de WRAP-training.