Direct naar content

Als behandelaar sta ik naast de ouders

  • Verhalen

Als behandelaar sta ik naast de ouders. We hebben hetzelfde doel, namelijk dat het beter gaat met hun kind. Dat het weer goed in zijn of haar vel zit. Ouders, maar juist ook kinderen en jongeren, laten mij voelen dat ik iets voor hen beteken. Zo beschouw ik het als een groot compliment als een kleintje enthousiast binnen komt rennen met een grote glimlach. Of tieners die al een kopje thee voor me hebben klaargezet als ik ze thuis kom bezoeken.

Als orthopedagoog bij poli Jong van GGZ Rivierduinen zie ik regelmatig ouders met jonge kinderen die merken dat hun kind zich anders ontwikkelt dan andere kinderen. Een diagnose als ADHD of autisme, eventueel in combinatie met een licht verstandelijke beperking (LVB), is voor hen vaak confronterend om te horen. De beperking krijgt dan een naam en soms is dat lastig te accepteren. Ook zie ik machteloze en onzekere ouders waarvan een kind bijvoorbeeld niet communiceert of het enkel tekenfilmfiguurtjes napraat (echolalie). Gelukkig zijn er allerlei behandelvormen met technieken om hun kind te stimuleren taal te gebruiken. En hoe fantastisch is het dan als deze hun vruchten afwerpen en het kind voor het eerst taal gebruikt om te communiceren. Je ziet ouders dan helemaal stralen!

Gezinnen laten mij toe in hun leven om samen problemen te ontrafelen.Soms blijkt er meer aan de hand dan alleen de problematiek bij het kind. Denk aan financiële problemen, problemen tussen de ouders onderling of ouders die hun eigen problematiek hebben. Deze multiproblematiek vraagt om maatwerk want ieder gezin is uniek. Het is daarbij de kunst om een compleet beeld te krijgen waar ouders tegenaan lopen, wat er wél goed gaat en waar de krachten liggen binnen het gezin. Ik bezoek cliënten en gezinnen ook thuis, schuif aan aan hun keukentafel en maak zo kennis met verschillende mensen en culturen. Ik vind het belangrijk om samen met cliënten vaardigheden ook in hun eigen omgeving te oefenen.

Ik wist altijd al dat ik kinderen wilde helpen. Tijdens mijn studie heb ik me gespecialiseerd in kinderen met autisme en LVB. Na diverse banen bij andere hulporganisaties – waar ik ervaring heb opgedaan met intensieve psychiatrische gezinsbehandeling (IPG) – ben ik in 2004 bij GGZ Rivierduinen in Leiden gestart bij polikliniek Kristal Kind en Jeugd voor cliënten met een LVB. In twintig jaar heb ik binnen Rivierduinen veel dingen gedaan. Zo ben ik onder meer gedetacheerd geweest bij een jeugdgezinsteam van de gemeente Leiden en heb ik mezelf verder ontwikkeld in vele modules. Zeven jaar geleden ben ik gestart bij poli Jong in Zoetermeer.

Sinds een aantal jaar vallen jongvolwassenen tot 25 jaar ook onder onze poli. Een nieuwe groep cliënten waar vaak emotionele problematiek en problemen in de identiteitsontwikkeling spelen. Een nieuwe tak van sport die ik als een mooie uitdaging zie, want ik blijf me graag ontwikkelen.

Miranda Bruins, Orthopedagoog.
SGGZ poli Jong in Zoetermeer.

Miranda Bruins

Gerelateerde artikelen